‘Als we toch naar school moeten, hebben we liever u!’
“Ik denk dat ik het mooiste beroep heb!” Een aantal weken geleden spraken we Marthe (21) over de keuze voor het onderwijs, de impact die je hebt als docent (ook in afstand onderwijs) en haar ervaring met het werken via Adhocdocent.
“Vorig jaar kwam ik in contact met Adhocdocent. Ik startte als leswaarnemer op een school, zodat ik ervaring op kon doen voor de klas. Ik had toen al gekozen voor de lerarenopleiding voor docent Godsdienst en moest het jaar daarna een stage lopen. Via Adhocdocent kwam ik toen ook aan een mooie ‘betaalde’ stage, waar ik ook de mogelijkheid kreeg om meerdere functies binnen de school te bekleden. Zo werd ik bijvoorbeeld als mentor gevraagd.
Op 14-jarige leeftijd liep ik een maatschappelijke stage bij een organisatie die activiteiten organiseerden voor jonge meiden. Toen ontdekte ik dat het werken als ‘jufje’ mij erg goed beviel, dus ben ik rond gaan kijken. In 4 vwo maakte ik de overstap naar 5 havo, waardoor ik ik binnen no-time een studiekeuze moest maken. Al snel kwam ik erachter dat mijn toekomst in het onderwijs zou liggen. De keuze voor de jonge doelgroep was heel duidelijk, maar de keuze voor het vak was nog lastig. Toch ben ik gegaan waar mijn hart het hardst voor klopt: Godsdienst.
Pas toen ik mijn stage mocht lopen, was ik verkocht. Het eerste halfjaar van mijn studie bestond voornamelijk uit theorie wat mij aan het twijfelen maakte. Leerlingen maken het vak. En nu kan ik wel zeggen dat ik het mooiste beroep heb. Het onderwijs bevalt me super goed en ik kan wel zeggen dat ik er nooit spijt van heb gehad.
“Leerlingen maken het vak. En nu kan ik wel zeggen dat ik het mooiste beroep heb.”
Het afgelopen jaar heb ik in de functie als docent, mentor en onderwijsassistent heel veel in het onderwijs gezien. Het blijft leuk om met leerlingen te werken: je kan goed gesprekken met ze voeren en ziet ze groeien in een jaar tijd, zeker in de eerste klas! De laatste weken zijn natuurlijk wel heel gek geweest door het lesgeven op afstand. Ik vond het intens saai om geen leerlingen om me heen te hebben.
Zelfs in het coronatijdperk merk je de impact van het docentschap. ‘Vroeger’ signaleerde je gemakkelijker en kan je sneller actie ondernemen. Maar ook nu ben en blijf je docent. Zo kreeg ik pas een berichtje van een van de ouders: “Mijn dochter heeft na je telefoontje weer motivatie om door te gaan”. Wat een belletje niet kan doen!
Als docent merk je vooral achteraf of ze je gewaardeerd hebben. Bij het vertrek krijg je dan de meest uiteenlopende reacties. In mijn geval was het vaak: “Ah, wat jammer dat u weggaat!”. Maar soms zeggen leerlingen het ook weleens tussen neus en lippen: “Als we toch naar school moeten, hebben we liever u!”. Dat doet je toch wel glimlachen!”