Je bevoegdheid halen door het onderwijstraineeship

Het onderwijs beviel haar zo goed dat ze zich aanmeldde voor het onderwijstraineeship van Adhcodocent. ‘Het leven kan zo anders gaan dan je van tevoren had bedacht. Zo was ik vorig jaar maart druk bezig met een pre-master Psychologie en kwam ik ondertussen terecht bij mijn oude middelbare school als waarnemer. Toen begon het onderwijs te kriebelen…

Wat was het mooi om contact te hebben met leerlingen, met name die leerlingen die in het straflokaal onder mijn hoede (of knoet) zaten. Elke donderdagmiddag, het zesde tot en met het achtste uur, zag ik vrijwel altijd dezelfde leerlingen mijn lokaal binnenkomen. Ik merkte dat ik me op hun komst begon te verheugen. Ik herinner me dat ik eens tijdens het zevende uur met één strafklant, een op en top puberend meisje, zat. We raakten aan de praat en ze vertelde mij wat haar bezighield en wat zij had meegemaakt. Ze vertelde zoveel dat ze zichzelf hardop afvroeg: ‘‘Maar waarom zeg ik dit eigenlijk allemaal tegen u?!’’

oen kwam Adhocdocent met het traineeship waardoor mij de kans geboden werd mijn onderwijsbevoegdheid te halen en ik heb ‘ja’ gezegd. Zodoende geef ik nu ruim een half jaar les in de onderbouw havo en volg ik de opleiding tot docent wiskunde aan de Driestar Hogeschool in Gouda.

Op sommige momenten is het combineren van werk en studie best pittig, maar ik heb er geen moment spijt van! Adhocdocent is zeer betrokken door te vragen hoe het gaat en het aanbieden van hulp op welk terrein dan ook. Ik geef 18 uur per week les en daarnaast volg ik één tot twee avonden in de week de opleiding, een enorme uitdaging die ik met volle overtuiging ben aangegaan.

Nu geniet ik van de mooie momenten die ik samen met mijn klassen mag beleven. Het onderwijs is echt mijn ding. Zo noemde een leerling me onlangs ‘’mama’’, rende er een muis door het lokaal en was een klas in rep en roer wegens liefdesperikelen. Bij dat laatste genoot ik ervan hoe de leerlingen voor elkaar opkwamen en hoe ze elkaar terecht wezen. Nadat ik de leerlingen de ruimte had gegeven hun gevoelens te uiten en de storm was geluwd, hebben we een mooie les gehad.

Toen ik net een paar dagen was gestart met lesgeven, had ik plattegronden gemaakt van de klassen en daarbij zelf bepaald waar de leerlingen moesten gaan zitten. Dat liep niet altijd even gesmeerd. Na een paar dagen kwam een meisje uit de brugklas naar me toe, die even alleen met mij wilde praten. Ze zat namelijk naast een jongen en gaf aan dat ‘hij is op mij’. Het duurde even, maar diepgravend in mijn geheugen begreep ik plots wat ze bedoelde. Ik zou ook denken dat iemand ‘op mij is’ als hij elke keer steeds dichter naast me kwam zitten en me koste wat het kost uitleg wilde geven, terwijl ik daar niet om vroeg.

Om niet altijd op dezelfde wijze de stof uit te leggen, probeerde ik eens of de leerlingen het zouden zien als ik een fout maakte in de berekening. Nadat ik de som had uitgewerkt, vroeg ik: ‘’Steek je vinger op als jij denkt dat dit klopt.’’ Welgeteld één vinger ging omhoog en uit de mond van het ventje klonk: ‘‘Ik, want ik vertrouw op u!’’

Benieuwd of jij kunt deelnemen aan een van onze opleidingsprogramma’s? Bekijk hieronder ons aanbod. Inschrijven is altijd vrijblijvend, dan bekijken we samen met jou wat de mogelijkheden zijn binnen het onderwijs.